Łysienie androgenowe jest często diagnozowanym schorzeniem, które dotyka 75% mężczyzn i 45% kobiet. Jest ono konsekwencją zaburzeń hormonalnych, rozwija się przez lata i często jest dziedziczona.

W początkowym stadium choroby objawy nie są widoczne. Jednak w miarę jej postępu liczba włosów gwałtownie się zmniejsza, szczególnie w środkowej części przegrody, na szczycie głowy i w strefie skroniowej. Na mieszki włosowe negatywny wpływ wywiera charakterystyczny dla mężczyzn hormon dihydrotestosteron (DHT), który jest przekształcany z testosteronu.

W przypadku zaburzeń hormonalnych w organizmie wzrasta produkcja DHT, w wyniku czego mieszki włosowe otrzymują mniej składników odżywczych, regenerują się i stopniowo obumierają, a włosy szybko tracą objętość.

Dowiedz się, jak powstrzymać łysienie androgenowe!

Co to jest łysienie androgenowe?

Androgenowe wypadanie włosów jest chorobą dziedziczną, która może być spowodowana wieloma czynnikami:

• Zwiększone stężenie męskiego hormonu płciowego dihydrotestosteronu w mieszkach włosowych;
• Nieprawidłowa wrażliwość mieszków włosowych na DHT;
• Nadmierna aktywność enzymu 5α-reduktazy, który przekształca hormon testosteronu w dihydrotestosteron.

Specyficzna forma męskiego hormonu dihydrotestosteronu przenika do komórek mieszków włosowych i niszczy je od wewnątrz. Prowadzi to do osłabienia, zmatowienia i wypadania włosów. Jeśli choroba nie zostanie szybko zdiagnozowana i leczona, włosy wkrótce wyłysieją, co będzie widoczne gołym okiem. 

Dihydrotestosteron jest obecny w organizmie mężczyzny i kobiety, dlatego łysienie androgenowe diagnozuje się u obu płci. Jednak u kobiet choroba jest łatwiejsza do wyleczenia, a jej objawy są mniej wyraźne. Wynika to z faktu, że w organizmach kobiet receptorów androgenowych jest znacznie mniej. Ponadto kobiety w dużych ilościach syntetyzują enzym aromatazę, który przekształca DHT z powrotem w testosteron i estrogen.

Łysienie androgenowe — czynniki ryzyka wypadania włosów

Do grupy ryzyka należą mężczyźni i kobiety z genetyczną predyspozycją do łysienia androgenowego. Negatywne czynniki wewnętrzne i zewnętrzne, takie jak różne choroby przewlekłe, autoimmunologiczne i zakaźne, niewłaściwa dieta, nadużywanie złych nawyków, stres, łagodne lub złośliwe nowotwory mogą wywołać postęp choroby.

Zaburzenia równowagi hormonalnej i czynniki patologiczne powodują niedobór androgenów, podczas którego testosteron przekształca się w dihydrotestosteron. Hormon ten ma negatywny wpływ na wzrost i regenerację włosów. Jego nagromadzenie w mieszkach włosowych prowadzi do słabego krążenia i odżywiania, a następnie do zniszczenia i śmierci. W miarę postępu procesów zwyrodnieniowych objawy łysienia stają się coraz bardziej widoczne

Objawy łysienia androgenowego. Jak powstrzymać łysienie androgenowe?

W początkowym stadium rozwoju choroba przebiega niezauważalnie. Dlatego rozpoznanie patologii we wczesnych stadiach zaawansowania jest problematyczne.

Następujące objawy są ostrzegawcze:

• Przerzedzenie, nieprawidłowe wypadanie włosów;
• Duża liczba rozdwojonych końcówek;
• Matowienie, przebarwienia, utrata objętości;
• Powolny wzrost nowych łodyg włosów.

W miarę postępu choroby zauważalne jest przerzedzenie włosów w przedziałku i w okolicach skroniowych. Silne zaburzenia równowagi hormonalnej w połączeniu z wypadaniem włosów na głowie mogą powodować przerzedzenie rzęs i brwi.

Leki na włosy nie są pomocne w radzeniu sobie z tym problemem. Skóra głowy staje się tłusta, skłonna do podrażnień i wysypek zapalnych. Uporczywy i tłusty łupież, którego nie da się wyleczyć zwykłymi szamponami przeciwgrzybiczymi.

Przyczyny łysienia androgenowego. Jak powstrzymać łysienie androgenowe?

Łysienie androgenowe jest konsekwencją zaburzeń hormonalnych, w których dochodzi do zwiększenia ilości androgenów w organizmie. Mechanizm powstawania łysienia można rozpocząć od negatywnych czynników egzogennych i endogennych:

• Predyspozycje dziedziczne. Skłonność do łysienia androgenowego jest przekazywana genetycznie, zarówno w linii matczynej, jak i ojcowskiej.
• Zmiany hormonalne. W okresie dojrzewania, ciąży i karmienia piersią wzrasta synteza androgenów, ale gdy tylko tło hormonalne ustabilizuje się, problem wypadania włosów sam się rozwiąże.
• Zaburzenia endokrynologiczne. Cukrzyca, łagodne lub złośliwe nowotwory zlokalizowane w nadnerczach, policystyczne jajniki, przerost przysadki mózgowej i choroby tarczycy negatywnie wpływają na mieszki włosowe, zaburzając ich odżywianie, dotlenienie i prowadząc do wypadania włosów.
• Przyjmowanie pewnych grup leków. Środki antykoncepcyjne, glikokortykosteroidy, leki przeciwdepresyjne, silne antybiotyki, leki moczopędne, przeciwzakrzepowe i przeciwdrgawkowe przyjmowane w sposób niekontrolowany mogą powodować uszkodzenie i obumieranie mieszków włosowych.

Pozostałe przyczyny

• Choroby autoimmunologiczne. Choroby o charakterze autoimmunologicznym często powodują łysienie ogniskowe. Do najczęstszych należą: toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, twardzina układowa i zapalenie trójkostkowe.
• Nadużywanie złych nawyków. Alkohol i dym papierosowy zatruwają organizm, zaburzają przyswajanie pożytecznych substancji, osłabiają układ odpornościowy, prowadzą do nieprawidłowego funkcjonowania narządów i układów, osłabiają loki, które przestają rosnąć i zaczynają się szybko przerzedzać.
• Rygorystyczne diety, niezrównoważona dieta. Zła dieta pozbawia organizm niezbędnych składników odżywczych, witamin, mikro- i makroelementów. Prowadzi to do osłabienia układu odpornościowego, zaburzeń hormonalnych, co negatywnie wpływa na stan włosów.
• Stresy. Przewlekły stres może wpływać na funkcjonowanie narządów i układów, prowadząc do poważnych chorób i wypadania włosów. Pod wpływem stresu włosy mogą stać się cienkie, matowe i przestać rosnąć.
• Niezrównoważona dieta. Niedobór witamin, składników odżywczych, mikro- i makroelementów w diecie przyczynia się do zmniejszenia sił obronnych organizmu i osłabienia mieszków włosowych, które w końcu przerzedzają się i obumierają.

Rodzaje łysienia androgenowego

U kobiet i mężczyzn przebieg choroby i symptomatologia kliniczna różnią się na różnych etapach rozwoju. Patologia ta jest rozpoznawana głównie u mężczyzn, a pierwsze objawy pojawiają się w wieku 30-35 lat.

Łysienie androgenowe u kobiet

U kobiet choroba jest mniej wyraźna niż u mężczyzn. Problem nasila się głównie w okresie dojrzewania, ciąży, karmienia piersią, a także w okresie przedmenopauzalnym.

U kobiet wyróżnia się 3 postacie łysienia androgenowego:

• W kształcie litery I, pasiaste. Gęstość włosów zmniejsza się wzdłuż środkowej części linii włosów. Stopniowo obszar przerzedzenia zbliża się do strefy skroniowej.
• Kształt litery O. Wypadanie włosów rozpoczyna się również w przegrodzie środkowej, ale utrata cebulek występuje w okolicy ciemieniowej i czołowej. Powoduje to jednoczesne rozprzestrzenienie się łysienia na czoło i potylicę, tworząc duży krąg przypominający gniazdo.
• Łysienie typu męskiego. Ten typ łysienia androgenowego u kobiet jest rzadko diagnozowany, ale postępuje bardzo szybko. Włosy w okolicy czołowej i ciemieniowej przerzedzają się i wypadają, co prowadzi do łysienia przypominającego łysinę u mężczyzn.
• Łysienie androgenowe u mężczyzn

Łysienie androgenowe u mężczyzn

Łysienie androgenowe u mężczyzn jest klasyfikowane według skali Norwooda, która wyróżnia 7 etapów łysienia:

• Pierwszy etap. Obserwuje się niewielkie odchylenie przedniej linii włosów do tyłu na czole i skroniach.
• Drugi etap. Wgłębienie skroni i czoła przybiera kształt trójkąta, wypadanie włosów jest symetryczne po obu stronach. Rozmieszczenie łysienia wynosi do 2 cm do wewnątrz. Przerzedzenie może być również obserwowane w okolicy ciemieniowej.
• Trzeci. Trójkątne wgłębienie w okolicy czołowo-skroniowej przekracza 2 cm. Wyraźnie przerzedzają się włosy na koronie głowy.
• Czwarty. Utrata włosów nasila się na czole i wierzchołku głowy. Strefy dotknięte chorobą są oddzielone wyraźną strefą włosów o normalnej strukturze i gęstości.
• Piąty. Utrzymuje się szybkie łysienie w okolicy czołowej i na czubku głowy, a kępki włosów są wyraźnie zmniejszone.
• Szósty. Strefa skroniowo-czołowa i przerzedzenie wierzchołka łączą się, wada rozciąga się na okolicę potyliczną.
• Siódmy. Włosy są zachowane tylko w okolicy potylicy i z przodu, w pobliżu uszu.

Diagnoza

Przed rozpoczęciem leczenia łysienia androgenowego konieczne jest ustalenie dokładnej diagnozy i poznanie przyczyn postępu patologii. Diagnozą i leczeniem wszystkich form łysienia zajmuje się trycholog. Po przeprowadzeniu badania wstępnego lekarz zaleci przeprowadzenie kompleksowej diagnostyki, obejmującej badania laboratoryjne i instrumentalne:

• Trichogram;
• Fototrychogram;
• Ogólne kliniczne i biochemiczne badania krwi;
• Laboratoryjne badania krwi na obecność hormonów płciowych tarczycy.

Jak powstrzymać łysienie androgenowe?

Sposoby leczenia łysienia androgenowego to złożony, długotrwały proces, który wymaga cierpliwości, konsekwencji i ścisłego przestrzegania zaleceń lekarskich. Pozytywne wyniki można osiągnąć tylko dzięki kompleksowemu podejściu. Jeśli schemat terapii zostanie naruszony lub leczenie zostanie przerwane, nie będzie można zatrzymać patologii, będzie ona szybko postępować.

• Leczenie farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne łysienia androgenowego polega na stosowaniu następujących grup leków:

• Blokery dihydrotestosteronu;
• Kompleksy witamin i minerałów;
• Doustne środki antykoncepcyjne w celu normalizacji tła hormonalnego u kobiet;
• Środki uspokajające;
• Leki przeciwdepresyjne.

Do stosowania zewnętrznego zalecane są dodatkowo następujące produkty:

• Środki pobudzające wzrost włosów w postaci lotionów, sprayów, maseczek;
• Antyandrogeny w postaci maści, kremów;
• Peptydy miedzi w postaci szamponów, odżywek, sprayów.

Łysienie androgenowe — jak powstrzymać u mężczyzn?

W leczeniu tego typu łysienia u mężczyzn nie zaleca się stosowania leków, które całkowicie hamują syntezę testosteronu. W przeciwnym razie może to doprowadzić do pojawienia się żeńskich narządów płciowych.

Lekarz indywidualnie dobiera dla mężczyzny lek, który hamuje aktywność androgenów i łysienie.